कुवेत पुगेका नेपाली महिला घरेलु कामदारको पीडा: शोषण, बलात्कार र न्यायको अभाव

नेपालबाट वैदेशिक रोजगारीको नाममा हजारौँ महिलाहरू खाडी मुलुकतर्फ गइरहेका छन्, तर यिनीहरूबीचको ठूलो हिस्सा ‘घरेलु कामदार’का रूपमा यौन शोषण, मानसिक र शारीरिक हिंसा, बन्धक राख्ने, तलब नदिने, र गम्भीर अमानवीय व्यवहारको शिकार भइरहेका छन्।

रुपन्देहीकी हरिमाया, कुवेत पुगेपछि लगातार बलात्कार, कुटपिट र तातो भातले डाम्ने जस्तो हिंसा सहन बाध्य भइन्। फूलकुमारीले त ४५ वर्षमा नपाएको पीडा ४० दिनमा भोगिन् भने सानुमाया त केवल २ घण्टा सुत्न दिइने शोषणात्मक काममा थिइन्। यी सबै महिलाले नेपाल फर्किन लाखौँ रुपैयाँ दलाललाई तिरे पनि जब न्याय खोज्दै प्रहरी वा अदालत पुग्छन्, तब ‘प्रमाण छैन’ भन्दै उनीहरूलाई झन् दोहोरो पीडा दिइन्छ।

यस्ता घटनाले नेपालको महिला आप्रवासी सुरक्षा प्रणालीको कमजोरी, सरकारको नियमनहीनता, र दलाल गिरोहको सक्रियतालाई प्रस्ट रूपमा देखाउँछ। अझै पनि काठमाडौँको गल्लीदेखि बुटवल र नेपालगन्जसम्म दलालहरू खुलेआम महिला बेचबिखन गरिरहेका छन्।

नेपाल सरकारले घरेलु कामदारलाई खाडी मुलुक पठाउन प्रतिबन्ध लगाए पनि भारतको बाटो हुँदै अझै पनि अवैध ओसारपसार तीव्र छ। धेरै पीडित महिला दलालको नाम त थाहा पाउँछन्, तर ठेगाना, कागजात वा प्रमाण नहुँदा उनीहरूले प्रहरी उजुरी गर्न सक्दैनन्। अनि न्याय के पाउने?

अब आवश्यक छ — कडाइका साथ दलाल नेटवर्कमाथि कारबाही, पीडितलाई निःशुल्क कानुनी सहायता, र मानव ओसारपसारविरुद्ध जनस्तरमा सचेतना।
यात्रा केवल सपना होइन — कहालीलाग्दो यथार्थ पनि हो।